Twoje dziecko buduje zdania z użyciem swojego imienia, zamiast pierwszoosobowej formy czasownika? Na przykład: Kuba był zamiast byłem, Zosia idzie zamiast idę? Przeczytaj, do kiedy taka forma jest rozwojowa oraz co można zrobić, by nauczyć dziecko mówić o osobie w 1. osobie.
Czy to ok, że dziecko mówi o sobie w 3. osobie? “Kuba lubi” zamiast “lubię”?
Tak, to ok! To naturalny etap rozwoju mowy dziecka, który jest charakterystyczny dla 3. roku życia (czyli pomiędzy 2. a 3. urodzinami). U niektórych dzieci ten etap zaczyna się nieco wcześniej (nawet już około 18. miesiąca życia), u niektórych trwa nieco dłużej niż do 3. urodzin.
Czy dorośli też mogą w ten sposób zwracać się do dzieci? “Mama da Kubusiowi” zamiast “dam ci”?
Mogą, ale nie muszą 🙂 Jeśli ten sposób komunikacji pojawia się u Ciebie intuicyjnie, naturalnie i spontanicznie – do pewnego momentu nie musisz tego ograniczać, nie “zepsujesz” dziecka! Dopóki maluch nie jest jeszcze na etapie budowania pierwszych zdań, posługiwanie się swoim imieniem w odniesieniu do siebie może dziecku ułatwić ten proces. Wypowiedzenie “chcę mleko, lubię!” jest dla dziecka trudniejsze niż “Kuba chce, Kuba lubi”. Jeśli jednak ten sposób komunikacji nie jest dla Ciebie intuicyjny wolisz zwracać się do dziecka bez użycia tej 3. osoby, absolutnie się nie zmuszaj, dbaj tylko o to, by dziecko znało swoje imię i nie stresuj się, jeśli Twoje dziecko będzie się nim posługiwało w odniesieniu do siebie – tak jak wspomniałam, to normalne i rozwojowe!
Kiedy dorośli powinni przestać tak mówić?
Ważne jest to, by zrezygnować z posługiwania się 3. osobą, kiedy dziecko już jest na etapie zdań. Czyli z kilkulatkiem, który potrafi już powiedzieć “Kuba lubi mleko” przejdź do rozmów jak z dorosłym:
– Lubisz mleko? Chodź, dam ci, potrzymaj kubek
I ponownie – nie jest tak łatwo “zepsuć” dziecko, więc nie stresuj się, jeśli “mama da” Ci się wymsknie. Po prostu staraj się pamiętać o tym, że prezentując 1. i 2. osobę (“dam ci”) a nie tylko 3. (“mama da Kubie”) wspierasz dziecko w tym, by te formy rozróżniało i niebawem samodzielnie się nimi posługiwało.
Co, jeśli dziecko nie potrafi mówić o sobie w pierwszej osobie?
Jeśli dziecko jest na etapie zdań już dłużej niż pół roku, a pierwsza osoba (czyli “lubię” zamiast “Kuba lubi”) nadal się nie pojawia, spróbujcie pobawić się w ten sposób:
Do kiedy dziecko może mówić o sobie w 3. osobie?
Zmiana zwykle nie następuje z dnia na dzień i obserwujemy nawet kilkumiesięczny etap mieszania tych form – dziecko może powiedzieć na przykład: Kuba nie chce tej bułki! Nie lubię!
Spodziewamy się, że trzylatek będzie używał formy pierwszej osoby przynajmniej częściowo – jeśli po 3. urodzinach dziecko wciąż nie używa “ja” w odniesieniu do siebie, warto zgłosić się do logopedy.
